คนเราบางครั้งก็แปลก ที่ชอบมองอะไรอย่างผิวเผิน แท้จริงแล้วความผิวเผินที่ว่าอาจจะเป็นสิ่งที่ถูกมองข้ามไปก็ได้ ดั่งเช่นความดีของคนเรา ไม่ว่าจะทำเท่าไหร่ มันก็มองไม่เห็นได้ชัดเจนเท่าทำเลวครั้งเดียว ที่มองเห็นจนยากที่จะมองข้ามไปได้ มันก็เลยตกเป็นตราบาปแก่คนผู้นั้นไปตลอดชีวิต
คนเราก็เปรียบได้ดั่งกระดาษขาว ตอนที่ขาวคนก็มองว่าเป็นแค่กระดาษ แต่เมื่อปัดป้ายสีสันลงไป ให้ดูน่าสนใจกลับดูมีคุณค่ามากกว่ากระดาษ แต่หากกระดาษนั้นมีจุดเปื้อน หรือรอยด่างดำ เช่นเดียวกับคนเรามีข้อผิดพลาด ผู้มองกระดาษก็มิอาจจะมองข้ามมันไปได้ ทั้งที่มันเองอาจจะลบ หรือ ทาสีทับไปก็ได้ แต่กลับเพ่งเล็งใส่ใจอยู่กับแค่จุดๆ เดียว จนลืมไปว่า สิ่งที่ควรจะมองมากกว่านั้นก็คือพื้นที่กระดาษที่เหลืออยู่ พื้นที่ขาวๆที่ยังคงเป็นความดีงามอีกมากมาย แต่กลับมองไม่เห็น
บางครั้งการมองข้ามอะไรไปบ้าง กลับดีกว่าจดจ่อแต่เพียงจุดๆเดียว มองความผิดพลาดเล็กให้ดูเป็นเรื่องใหญ่ ทั้งๆ ที่จุดด่างดำนี้มันอาจจะไม่มีใครตั้งใจให้เกิดขึ้น มันอาจจะเป็นอุบัติเหตุ หรือเหตุการณ์ไม่คาดคิด อาจเกิดจากความผิดพลาดทางกระบวนการผลิต
ชีวิตคนเราจะสดใสมากแค่ไหน….หากมองไม่เห็นจุดดำๆเพียงเล็กน้อยและมองข้ามมันไป
เพราะพื้นที่ชีวิตยังมีที่ให้เติมสีสันสดใสอีกมากมาย
