โลกของฉันสวยงาม

เห็นคำนี้แล้วมันรู้สึกอย่างไร อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูกเหมือนกัน วันก่อนก็ได้นั่งหาความหมายของคำว่า “โลกสวย” ก็พอจะจับใจความได้ว่า มันเป็นวลีของ “กลุ่มกระเทย” ที่พูดล้อเลียนกัน บ้างก็บอกว่าเป็นคำที่ใช้ “เหน็บแนม” พวกที่ฝังเฝือง ฝักใฝ่ อยู่ในสิ่งที่สวยงาม เห็นในเรื่องของความดีงาม อะไรก็ต้องดูดีดูงาม ไม่มีด่างพล้อย ต้องพร้อมสมบูรณ์แบบ โดยไม่สนใจว่า โลกในความเป็นจริงนั้น มันไม่ได้สวยงามอย่างที่ว่าเลย เรียกว่า ตอแหลทางความคิดก็แล้วกัน ฮ่าๆ

จะมีซักกี่คนที่มันเข้าใจความหมายของคำนี้จริงๆ และจะมีซักกี่คน ที่มันมีความคิด “สวยๆ” มากกว่าคำด่าทอ หยาบคาย แล้วด่าว่าพวก โลกสวย ด้วยคำว่า โลกสวย แล้วก็ชอบอุตริตัวเองว่า “ฉันไม่ใช่พวกโลกสวยหรอกนะ…งั้นงี้” พออ่านเนื้อหาต่อไป เฮ้ย นี่มึงเป็นโลกตอแหลนี่หว่า?

โดยมากกระทู้ที่ “โลกสวย” เราจะปรากฏให้เห็นนั้นก็มีเนื้อหา ที่เกี่ยวข้องกับ “ค่านิยม, วัฒนธรรม, พฤติกรรม เป็นต้น” ซึ่งเราจะเจอผู้คนอยู่สองฝ่าย ที่จะมีปัญหากันประจำ จนทำให้จ่าได้เอาเรื่องดราม่าไปหากินจนร่ำรวยจนถึงวันนี้ (ผมแซวเล่น)

ฝ่ายหนึ่ง จะเป็นพวกที่ถูกสังคมของคนที่โลกไม่สวย ว่า “โลกสวย” กับพวกที่มัน “พ่ายแพ้” ต่อความเป็นจริง มันก็จะอุปโลคตัวเองว่าเป็นพวก “จริงใจ” ที่แสดงออกมาด้วยถ้อยคำหยาบคาย ดูป่าเถื่อน ดูไม่ให้เกียรติ ดูเหมือนเพื่อนพูดกับเพื่อน แบบ มึงกะกูเท่านั้น พวก “โลกสวย” ก็จะเปิดประเด็น ที่ทำให้พวก “โลกเสื่อม” รับไม่ได้ จนต้องออกมาแฉความเป็นจริงของโลกให้พวก “โลกสวย” ได้เห็น ว่าความเป็นจริงมันเป็นอย่างงั้นอย่างงี้ มึงมันโง่ มึงมันโลกสวย ลืมตาดูโลกซะมั่ง ความเป็นจริงมันเป็นยังไง หัดออกจากกะลาซะบ้าง นี่มัน พ.ศ.ไหน นี่มันยุคไหนแล้ว บลาๆๆๆ สุดแล้วแต่จะหาคำมาด่า พวกโลกสวยถ้าไม่ตอบโต้ ก็แล้วไป แต่ถ้าตอบโต้เมื่อไหร่ กำลังก็จะสู้โลกเสื่อมไม่ได้ เพราะว่า โลกมันไม่ได้สวยอย่างที่คิดแล้ว

ซึ่งสรุปได้ไม่ยากเลยว่า อีกหน่อยถ้าคนเรายังคิดกันไม่ได้นะ ว่าอะไรควร หรือไม่ควร ไม่ว่าจะโลกสวย หรือ โลกเสื่อม ถ้าคุณทำเพื่อต้องการหาสิ่งที่ขาดหายไปจากชีวิต ด้วยการให้สังคมยอมรับคุณ อีกหน่อยถ้ามันไม่มีใครเอาคุณ คุณจะอยู่ยังไง? เคยถามตัวเองหรือป่าวว่า เราอยู่คนเดียวได้หรือไม่ ไม่ต้องพึ่งพาใครเราอยู่ได้หรือป่าว พึ่งตัวเองได้หรือป่าว วันใดไม่มีเพื่อน คุณอยู่ได้หรือป่าว ทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองได้หรือป่าว หรือต้องให้พวกพาไป ให้สังคมชักจูงไป?

ผมไม่ได้โลกสวยหรอกนะ แต่ผมเห็นเด็กวัยรุ่นหลายคนแม่ง ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเลย มันแสดงความคิดเห็นแบบโลกเสื่อมๆ แล้วก็พาลงเหว ไม่สร้างสรรค์ เสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระ เสียเงินเสียทอง ไปเปล่าๆ ไม่รู้ว่าจะเอาตัวรอดได้ยังไง ซึ่งตอนนี้อาจจะยังคิดไม่ได้ แต่ต่อไปเราจะอยู่ลำบากขึ้น เพราะเราไม่ได้อยู่ประเทศเดียวอีกต่อไป เรามีอีกหลายประเทศมาใช้ชีวิตร่วมกับเรา ใครจะดูแลเรา ถ้าเราไม่ดูแลตัวเอง เราจะคอยเป็นเบี้ยล่างให้สังคมต่อไปอย่างนั้นหรือ? เราจะคิดเพื่อให้คนยอมรับ เพื่อต้องการความรักที่เราขาดหายไปอย่างงั้นหรือ? คุณอาจจะยังไม่รู้ตัว แต่คนที่เขาเห็นคุณ แต่เขาไม่บอกคุณ เขาคาดการได้ว่าอนาคตคุณ มันจะล้มเหลวแค่ไหน และต้องเจอกับอะไรบ้าง