ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนหิวเงิน กระหายเงินตรา ต้องการแสวงหา มากกว่าอยู่อย่างพอเพียงเสียแล้ว ทำไงก็ได้ ให้ได้เงินมากๆ แต่ก็ติดที่ บางครั้งขาดแรงบันดาลใจ ขาดกำลัง เบื่อ สุดท้าย ก็เป็นแบบเดิม เหมือนนั่งฝันเฟื่องไปวันๆ ไม่ได้ทำเป็นจริงเป็นจังซักที เฮ้อ… พอเราถอดหายใจครั้งนึง มันทำให้เรารู้สึกเหนื่อยและท้อแท้ไปได้เยอะเลย จนแทบไม่อยากจะพิมพ์ต่อแล้วเพราะ “เบื่อ”
มันมีความคิดอยู่ตลอดเวลาว่า เราต้องหาเงิน แต่จะหาทำไมอันนี้ไม่ได้ตั้งปณิธานไว้ แต่พอมีรู้สึกว่าต้องมีคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเรามา ระบุ หรือ มาบ่งชี้ว่า เก็บเพื่อ โน่น นั่น นี่ มันยิ่งทำให้รู้สึกเบื่อหน่าย รำคาญ ไม่อยากทำอะไรต่อ อยู่แม่งแบบเดิมดีแล้ว
เฮ้ย นี่เรียกประชด หรือป่าว??
ก็อาจจะใช่ แต่เรียกว่าเป็นสันดานดีกว่า เพราะตลอดชีวิต แทบไม่เคยทำอะไรตามใจคนอื่นอยู่แล้ว เพราะติดคำว่า “ตัวกู ของกู”
บางทีมันก็แว๊บๆ ไอเดียหาเงินแจ่มๆ ที่คิดว่ามันพอมีลู่ทาง แต่พอสะดุดอะไรนิดหน่อย ก็เบื่อหน่ายไม่เป็นท่า ซึ่งทุกวันนี้เองก็ยังหาทางแก้ไม่ได้ ไม่รู้ทำไม ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันมีทางแก้นะ เพราะถ้ามันไม่มีทางแก้ ก็ไม่รู้จะเกิดมาเป็นมนุษย์ทำไม
ปฏิบัติการทุบหม้อข้าวหม้อแกงที่จะทำแน่ๆ คือ
- รื้อเว็บใหม่ เน้นหาเงินเป็นหลัก (จริยธรรม อย่าได้มาเสือกย่ามกาย)
- ดันเว็บเก่า ให้รายได้คงที่
- ปัดฝุ่นงานที่ค้างให้สิ้น อันไหนไม่จ่ายเงิน ไม่สมบูรณ์ ลบให้สิ้น อย่าได้แยแส เพราะธุรกิจไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ
- ตั้งเวลาไว้ ว่า 1 เดือน ทำอะไร ทำอย่างไร
- เที่ยวเท่าที่อยากไป ไม่ต้องสนใจแม่ง กูแค่อยากผ่อนคลาย
- ไม่ฟังเสียงนกเสียงกา ที่ไม่ได้ช่วยทำมาหาแดก
- เอาเถอะ หาอ่านได้จากเน็ตเยอะแยะไป
