เกิดมาทำไม

อยู่ๆ วันดีคืนดี ก็กลับเกิดความสงสัยว่า

มนุษย์เราเกิดมาทำไม…? สิ่งมีชีวิตทั้งหลายเกิดมาเพื่ออะไร…?


จนวันนี้ได้กลับมาดูคลิปๆหนึ่ง ทำให้ผมถึงบางอ้อว่า มนุษย์และสิ่งมีชีวิตทั้งหลายเหล่านี้ เกิดมาเพื่อ “ย่อยสลาย” นี่เอง

การเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นวัฏจักร แห่งการย่อยสลาย ตามธรรมชาติ พูดง่ายๆก็คือ เราเกิดมาเพื่อกิน อยู่ ขับถ่าย กิน อยู่ ขับถ่าย ย่อยสลาย ด้วยการกินสิ่งต่างๆเข้าไป และย่อยสลายมันกลับเป็นดินและแร่ธาตุ เพื่อที่พืชจะได้ดูดซับมาเป็นอาหาร ย่อยสลายดินและแร่ธาติมาผลิดอกออกผล ให้สัตว์กินเป็นอาหารและย่อยสลายกลับคืนไป สัตว์อีกชนิดก็มากินเพื่อย่อยสลายมัน เพื่อมิให้จำนวนมันมากเกินไป หรือน้อยจนเกินไป “วัฏจักร” เป็นคำที่ไม่สิ้นสุด มนุษย์รู้จักคำนี้มาก่อน infinity เสียอีก

หากไม่มีพืช ดินก็คงไม่มี หากไม่มีดิน ก็คงไม่มีน้ำ หากไม่มีน้ำ ก็คงไม่มีสิ่งมีชีวิต หากไม่มีสิ่งมีชีวิต ก็ไม่จำเป็นต้องมีอากาศ ขนาดโลกของเรายังมีการแลกเปลี่ยนการย่อยสลายตามธรรมชาติอยู่ทุกวี่วัน อากาศร้อน ไอน้ำระเหย ลอยตัวสูง รวมตัวกัน กลั่นลงมาเป็นน้ำ วนไปวนมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า อากาศที่เราหายใจก็คือสายน้ำที่ไหลรินอยู่ทุกวันนั่นแล

แล้วมนุษย์เราเกิดมาเพื่ออะไรกันละ??

ในเมื่อมองภาพรวมแล้ว ธรรมชาติ พืชกับสัตว์ ก็น่าจะอยู่กันได้อย่างถ้อยทีถ้อยอาศัยกันอยู่แล้ว โลกคงอยู่ไปได้อีกเป็นล้านล้านปี แต่สิ่งที่มนุษย์เราเกิดมา ก็เพื่อย่อยสลายโลกใบนี้ไงละ เมื่อมันมีเกิด มันก็ย่อยมีดับ เราก็เหมือนหนอนที่ชอนไช กัดกันซากศพของสัตว์ที่ตายแล้ว แม้มันจะใช้เวลาซักหน่อย แต่สุดท้ายเราก็จะกัดกินมันอย่างเอร็ดอร่อยแบบไม่เหลือซาก สุดท้ายแล้วเราก็ไม่เหลืออะไร ฟังดูเศร้าใจเน๊อะ แต่นี่มันอาจจะเป็นสัจธรรมความจริงที่เราต้องรู้ก็เป็นได้

อารยธรรมต่างๆ มันอาจจะไม่ใช่เพิ่งเกิดขึ้น แต่มันอาจจะเกิดขึ้นมานานมาก นานมากแล้ว ตั้งแต่มนุษย์ยุคก่อน ซากสัตว์ล้มตายมันก็อาจจะเกิดมานานมากแล้ว หันกลับไปมองอดีตอีกซักนิดว่ามันสอนอะไรแก่เรา มันบ่งบอกให้เรารู้ว่า เมื่อก่อนเราเจริญรุ่งเรืองขนาดไหน เรามีเทคโนโลยีขนาดไหน แต่เราก็หนีการย่อยสลายไปไม่พ้น สุดท้ายเราก็จะกลับหันหน้าลงสู่พื้นพิภพ อยู่ใต้รากไม้ที่จะเจริญเติบโตบนซากศพ ซากสัตว์และพืชที่โลกได้ทำการปรับเปลียนตัวเองครั้งใหญ่ ในไม่ช้า เราก็จะกลับกลายไปเป็นน้ำมัน เป็นพลังงานให้คนในอนาคตได้ใช้ ได้สูบขึ้นมา ได้ค้นคว้าหาอดีตแบบที่เราได้ทำกันอยู่

เราอาจจะไม่อายุยืนขนาดที่จะเห็นโลกมันย่อยสลายตัวเองและเปลี่ยนแปลงสิ่งใหม่ แต่สิ่งที่เห็นในสัจธรรมของการย่อยสลายนั้น ทุกอย่างมันอาจเป็นไปได้ เพราะไม่มีอะไรที่เที่ยงแท้เลยในกาแล็คซีเล็กๆแห่งนี้

Thank:
VDO from Youtube
COVER http://www.drawninblack.com/2009/01/decomposition-of-memory-and-others-by-colin-harbut/