ภาพชุดนี้เก็บไว้นานมากๆ ตั้งแต่ต้นปี ๒๕๕๐ เมื่อถึงงานรับปริญญาของเพื่อนที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง จะเรียกได้ว่าเป็น งานรับปริญญางานแรกเลยก็ว่าได้ ที่ได้ไปถ่ายรูป และก็เริ่มเล่นกล้องได้ไม่นานนัก พอย้อนกลับมาดูภาพแล้ว รู้สึกไม่สวยสมใจเลย เหมือนเด็กหัดถ่าย หรือตาสี ตาสา ที่ไหนเอากล้อง ดิจิม่อน มากดบันทึกภาพก็ไม่รู้ เป้งมันมาบอกผมว่า จะรับปริญญา ให้ไปวันซ้อมใหญ่ ชวนเพื่อนผมไปด้วย ซึ่งใจจริงๆแล้ว มันจะเอาผมเป็นข้ออ้าง เพื่อชวนเมย์ ให้มางานรับปริญญามัน แต่ก็ล้มเหลว เพราะเมย์มาไม่ได้ แห้วไปไอ้เสือ ตอนที่ถ่ายภาพชุดนี้ มีอยู่ภาพนึงที่ยังรู้สึก ขนลุกไม่หาย เป็นภาพที่เพื่อนผม ไอ้เป้งนี่แหละ มันยืมอยู่หน้าพ่อขุนฯ ที่เป็นลานสักการะ หรืออะไรซักอย่าง ที่เป็นเนินดิน ประดับด้วยดอกไม้ ที่นี้ที่ผมรู้สึกขนลุกก็เพราะว่า รูปที่ถ่ายออกมา มันไม่ติดคน! คือว่าตรงนั้น จะมีคนเดินผลุกพล่านมากๆ จนแน่นไปหมด ผมเองก็ยังแปลกใจว่า วูบหนึ่ง ที่ผมถ่ายรูป ไม่ยักกะมีคนเดินผ่าน ทั้งๆ ที่เป็นวันซ้อมใหญ่ การไปถ่ายรูปครั้งนี้ก็ถือว่า เป็นการเริ่มต้นที่พอรับได้ ไม่ขี้เหล่มากนัก ลองชมภาพงานรับปริญญาครั้งแรกของผมดูครับ
