วันนี้ตอนเที่ยงๆ ขับรถไปตามถนนสายเอเซียขาเข้ากรุงเทพ ได้เห็นชายคนหนึ่ง รูปร่างไม่สูง ผิวดำคล้ำ เนื้อตัวมอมแมม เสื้อผ้าขาดหลุดรุ่ย เดินไปตามถนนผมเองก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเขาจะเดินไปไหน ไปทำไม
ซึ่งดูจากลักษณะท่าทางแล้ว มีความเป็นไปได้อยู่สองอย่างเท่าที่ผมจินตนาการได้ คือแกเป็นคนไม่สมประกอบ หรือ สติไม่ดี หรืออีกอย่างก็เป็น homeless หรือคนเร่ร่อน ที่เดินไปไม่มีหลักแหล่งที่อยู่อาศัยที่แน่นอนและมันก็มีมโนภาพที่แว๊บเข้ามาในหัวผมทันที ว่าถ้าลุงมี “ธง” ซักสองอัน ชีวิตลุงอาจจะไม่เป็นแบบนี้ เรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อราวๆ กลางเดือนนี้ มีลุงคนนึงแกเดินทางไกล ไกลมาก เพื่อมาทำสิ่งที่แกตั้งใจ จนเป็นข่าวครึกโครม ผู้คนพากันไปให้กำลังใจ ไปต้อนรับขับสู้ ให้ที่กินที่อยู่อาศัย คอยดูแลจนแกไปถึงที่หมาย
พอกลับมาย้อนถึงปัจจุบัน กับลุงเร่ร่อนที่ไม่รู้จุดหมาย ผมเองอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมไม่มีใครสนใจแกเลย ไม่มีใครคอยให้กำลังใจ ไม่มีใครไปขอถ่ายรูป ไปยืนให้สัมภาษณ์กับสื่อ ไม่มีใครทำข่าว ไม่มีใครหาน้ำหาอาหารให้ แล้วไม่รู้ด้วยว่าคืนนี้จะนอนที่ไหน
สังคมที่เขาว่า “เสมอภาค” จริงๆ มันไม่ได้ “เท่าเทียม” กันหรอก ความยุติธรรมในสังคมมันอาจเป็นเพียง “มโนโซเชียล” เท่านั้น
